İslam dünyasının en büyük derdine parmak basan bu deyiş, Müslümanları Allah ile aldatıp uyutmada ağır bir morfin gibi kullanılan tarikat tasavvufunun ‘sembolik şef’i olan şeyhe söyletiliyor. Öyle bir söz ki bu, İslam dünyasını asırlardır kemiren zehirli belaya dikkat çekmekle kalmıyor, günümüz dinciliğinin, özellikle Türkiye’deki türünün, haçlı emperyalizmle işbirliğinin arkaplanını da aydınlatıyor.

İslam dünyasında, özellikle son devir Türkiyesinde, su başlarına oturanların oralara neler pahasına ve nasıl oturduklarını İkbal’in bu sözü kadar isabet ve ihtişamla gösteren ikinci bir söz hatırlamıyorum. Şöyle diyor İkbal:

“Dervişlik hırkası altında dünya çıkarı elde etmeye çalışan bir şeyh, oğluna şu öğüdü verdi: ‘Bu devrin nemrutları ile dost ol; ancak onların desteği ile İbrahimlik yapabilirsin.” (Armağan-ı Hicaz, 41-42)

Kısa bir süre önce patlak veren ‘paralel yapı’ çekişme ve çatışmasıyla bir kez daha anlaşıldı ki, Türkiye’de subaşlarına oturtulan ve Müslümanları Allah ile aldatmada ‘İbrahimlik’ rolleri oynayan bilcümle Nemrut artıkları, hortlamış Muaviyeler, takkeli ve kıravatlı tağutlar zamanımızın emperyalist kodamanlarının, zamane Nemrutlarının destek ve işbirliği sayesinde mevki kapmış ‘İbrahim yaftalı Nemrutlar’dır.

Bu İbrahim yaftalı Nemrutların takkelilerinden biri, kendisine İbrahimlik rolü veren çağdaş Nemrutizmin şehinşahlığını şöyle tanıtıyordu:

“Allah, dünya gemisinin kaptanlığını ABD’ye vermiştir.”

Bu ABD yapımı ‘İbrahim’e göre, Allah, kaptanlığı ABD’ye vermiş, ABD de bu kaptanlıktan belli payları kendi üretimi olan ‘İbrahim’ yaftalı alt nemrutlara bahşetmiştir.

Yine bu İbrahim yaftalı çömez Nemrutlara göre, Mustafa Kemal, bağımsızlık, akılcılık, ilimcilik ve özgürlük sevdalısı ve mücahiti olduğu için, deccaldır. Çömez Nemrutlara, namıdiğer haçlı yamaklarına göre, bağımsızlık ve özgürlük istemek, hele hele bunu Nemrutlara rağmen bileğinin gücüyle elde etmek, deccallığın göstergesidir.

Çömez Nemrutlar lügatinde deccal, Nemrutizm, tağutizm, firavunluk, meliki adûdluk saltanatlarına kafa tutan önderlerin lakabıdır. Bunun içindir ki, çömez Nemrutlar, İma-mı Âzam’a ve Atatürk’e deccal damgası vurmuşlardır. Çünkü İmamı Âzam da Atatürk de çağlarının müşrik Nemrutlarının desteğiyle ‘ibrahimlik rolü’ elde etmeye karşı çıkan özgürlük önderleridir.

Firavunlar sayesinde İbrahimlik pozlarına soyunan takkeli ve kıravatlı Nemrutlar, sığındıkları Nemrutî desteğin meşruiyetini gerekçelendirirken, ‘Ankara’nın şerrinden Brüksel’in şefaatine sığınmak’ tabirini kullanmışlardır.

Dinci saltanat erbabının ‘mühim’ toplantılarından birinde ‘AB’ye teslimiyetten şikâyet’ babında söz alan birine verilen şu cevap, Atatürk mirasına düşmanlığın kin kertesini gösteren bir ibret levhasıdır. Diyor ki dinci eşrafın sözcüsü: “AB’nin her dayatmasına boyun eğmemizin sebebi, Ankara’nın şerrinden Brüksel’in şefaatine sığınmaktır.” (Yeniçağ, 14 Ocak 2005)

Bugüne kadar hep ‘Hz. Peygamber’in şefaati’ diyorlardı. Müslümanlardan gerekli parayı ve desteği devşirdiler; o iş bitti. Şimdi gün, haçlılardan devşirilecek imkân ve itibarın günüdür. Onun için de şefaat kaynağının değiştirilmesi lazım.

Rotayı, Muhammed ve Mekke’den ABD ve Brüksel’e çevirdiler. Ankara onlar için şer kaynağı. Çünkü orada Mustafa Kemal ve mirası var. Ve Haçlı Brüksel o mirastan rahatsız. O mirasa sataşan kim varsa Brüksel’in de Brüksel’i şefaat mercii bilen dincilerin de sevgilisi..." (Aydınlık)