Kapı kapı, ülke ülke, firma firma “grip aşısı” arayan, bulamayan ülke olduk.

Doğruyu yazmalı.

Biz olmadık.

Büyüklenenler.

Geçmişi karalayanlar.

Onlar yaptı.

Aşı karneye bağlandı.

Okurum Nedim Arın bana dün şu e-mektubu gönderdi: “Kalp damarımda stent var, sürekli tansiyon ilacı alıyorum. Ve her yıl grip aşısı oluyordum. Bu yıl tekrar aşı olmak istedim, e-nabız cevap verdi: ‘İnfluenza aşısı için öncelikli yüksek risk grubunda değilsiniz. Durumunuz ilerde yeniden değerlendirilecektir.'

Anlayın.

Karneniz var.

Sıraya girin.

Aşınızı bekleyin.

Milyonlar aşı bekliyor.

Ellerinde karne…

★★★

Tepeden bakıcılar.

Baskıcılar.

Makam seviciler.

Adaleti öldürenler.

Kibir küpleri.

Cumhuriyeti dönüştürdüler, ekonomiyi sağ-salim yönetemediler, sağlık sistemini de çok pahalı kara delik olmuş hastane yapmak ve bakanlığı tarikat müritleriyle doldurma üzerine bina ettiler. Türkiye'yi “ilaçta ve aşıda dışa bağımlı” olmaktan kurtarmak bir yana daha da muhtaç hale getirdiler. 1942 yılında İkinci Dünya Savaşı yıllarında “ekmek karneye bağlanmıştı” ve bu durumu sayısız defa, yerli yersiz, zamanlı zamansız, bıkmadan, yılmadan, durmadan dile getirdiler. 
Ekmek karnesi üzerinden Cumhuriyeti kuranları düşmanlaştırma ürettiler.

Bugün iktidarlar.

Ekmek askıda.

Aşı karneyle…

Buğday da ithal.

İlaç ve aşı da.

★★★

1942 yılında “ekmek karneye” bağlanmıştı ama halkın gelecek beklentisi, umudu çok yüksekti.

★★★

"GRİP AŞISI KARNEYE BAĞLANDI"

İkinci Dünya Savaşı'nın “ekmeğin karneye bağlandığı” o yokluk yıllarında bile şairler geleceğe “Kimse kimsenin umudunu çalmayacak, ne kimse aç kalmayacak, korkmayacak kimse kimseden, emretmeyecek kimse kimseye….” cümlelerini umutla yazıyorlardı.

Tepeden bakıcılar.

Baskıcılar.

Makam seviciler.

Adaleti öldürenler.

Kibir küpleri.

Aşı karneye bağlandı.

Şimdi ne diyeceksiniz!