Türkiye'de Yabancı Ajanların Faaliyetleri...

Türkiye, üç kıtanın kesişme noktasındadır. Jeopolitik ve Jeostratejik konumu ile dünyada ve bölgede oluşabilecek her türlü güç yapısına göre büyük bir değer taşır. ABD, Rusya, Çin ve AB (Avrupa Birliği) gibi güç odaklarının politik kesişme noktası üzerindedir. Hatta zaman zaman bu politikaların hedefi veya hareket noktası olabilmektedir. Konumu dolayısıyla üç kıtadaki çatışmalardan da etkilenmektedir. Türkiye, 14 ülkeyle sınırı olan dünyadaki tek ülkedir. Bir bölge devleti ve model ülke durumunda olan Türkiye çok hassas bir konumdadır. Türkiye coğrafyası üzerinde her anlamda ve her alanda zayıf toplumların yaşama şansı yoktur.
Türkiye, özellikle son 200 yıldır casusların, ajanların, askeri istihbaratçıların at oynattıkları bir bölgedir. Osmanlı İmparatorluk topraklarında yabancı ajanların faaliyetleri, özellikle Arapları ve Kürtleri bize karşı kışkırtmaları, bilinen bir gerçektir. II. Dünya Savaşı’nda başta İstanbul ve Ankara, tüm yabancı casusların birbirlerini izledikleri, vurdukları şehirler haline gelmişlerdir. II. Dünya Savaşı’ndan sonra, Türkiye ABD-Sovyet istihbarat servislerinin savaş alanına dönmüştür. Bilindiği gibi Türkiye, NATO üyesidir. AB, ABD ve İsrail önemli konularda istihbaratlarını Türkiye üzerinden yapmaktadırlar. Soğuk Savaş döneminde (1948-1992), Amerikalıların Türkiye’de askeri üsler açmasıyla birlikte casusluk faaliyetleri yoğunluk kazanmıştır. 
Şubat 2011’de Genelkurmay, MİT ve Emniyet'in raporuna göre; aralarında ABD, Rusya, İngiltere, Almanya, Yunanistan, İsrail, Belçika, İsveç, İran ve Ermenistan'ın da bulunduğu 40 civarında ülkenin istihbarat servisleri adına çalışan 3 bin ajan Doğu ve Güneydoğu bölgelerinde faaliyet göstermektedir. Bu kişilerin bir bölümü Kürt ırkçılığını körüklemek için çalışmakta, Kürtçülük ve ayrılıkçılık niyetiyle kurulan dernekler ve sivil toplum kuruluşlarına maddi ve manevi destekte bulunmaktadır. Genellikle arkeolog, sivil toplum kuruluşu temsilcisi, gazeteci, sosyolog, diplomat, yazar gibi kimlikler taşımaktadırlar. Ajanların en çok olduğu iller Diyarbakır ve Mardin’dir. Her iki Körfez savaşıyla birlikte Türkiye'deki yabancı ajan sayısının arttığı dikkat çekmektedir. Suriye’deki karışıklık ortamından itibaren Hatay, başta olmak üzere Gaziantep, Kilis, Şanlıurfa, Mardin gibi illerde ajan sayısının hızla arttığı gözlemlenmektedir.
Güneydoğu’da muhtemelen, 3500-4000, Ankara’da 1500 civarında ajan, muhbir, casus ve istihbaratçı olduğu değerlendirilmektedir. Bunlara din adamı, araştırmacı, sivil toplum üyesi (NGO) maskesi altında çalışan ajanlar dahil değildir. Bütün bu ajanların faaliyetlerini engellemede Türk istihbarat personeli yetersiz kalmaktadır. Yakalanan yabancı ajan sayısı oldukça azdır. 
Türk halkının ülkedeki yabancılara karşı hoşgörülü ve safiyane yaklaşması, ajanların faaliyetlerini oldukça kolaylaştırmaktadır. Örnek vermek gerekirse, İngiliz subayı Fred Burnaby, 1876 yılında, Anadolu’yu at sırtında baştanbaşa dolaşıp, halkı etüt etmiş ve izlenimlerini bir kitapta toplamıştır. Ayrıca İngiliz casusları Lawrence’ın Arapları ve Bnb. Noel’in Kürtleri kışkırtmak için yaptıkları faaliyetler bilinmektedir. Yakın tarihimizden örnekler vermek gerekirse;  teröristlerin kol gezdiği Cudi dağında, Amanoslar’da kadınlı erkekli “sözde turistlere” rastlanmıştır. Bir dağcılık kulübünde, yabancı bir ordunun “özel kuvvetler” inden emekli(!) bir subayı ülkemizin dağlarında dolaşırken görebilir ya da bisikletle, motosikletle köyleri karış karış gezen yabancı bir turist çiftle karşılaşabilirsiniz ve bundan asla şüphelenmezsiniz.
İstihbarat, ülkemizin güvenliği, refahı, ekonomik kalkınması ve cumhuriyetin bekası açısından çok önemlidir. Türkiye gibi yoğun istihbaratın hedefi olan ülkelerde istihbarata karşı bilgi güvenliğimizi koruyabilme (istihbarata karşı koyma) da en az istihbarat kadar önemlidir. İstihbarata karşı koyma (İKK), yabancı ajanların faaliyetlerini engelleme konusunda, toplumun bilinçlendirilmesi, istihbarat birimlerinin operasyonel anlamda teşkil, teçhiz ve eğitilmesi son derece büyük öneme sahiptir.