Atatürk, emperyalist Batı'yı “zulüm dünyası”, onun sömürdüğü Doğu'yu ise
“mazlumlar dünyası” olarak adlandırıyordu. Afganistan, Hindistan (Müslümanlar),
Irak, Suriye, Mısır, İran gibi Müslüman ülkeler “mazlum milletleri”
oluşturuyordu. Bu Müslüman ülkelerden hiçbiri o sırada tam bağımsız değildi.
Atatürk, 23 Temmuz 1919'da Erzurum Kongresi'ndeki nutkunda Hindistan,
Afganistan, Mısır, Suriye, Irak ve Sovyet Rusya'nın emperyalizme karşı
başkaldırdığını belirtti. 5 Ağustos 1920 tarihli Pozantı Kongresi'nde de ise
açıkça emperyalizme karşı bir “mazlum milletler cephesi”nden söz etti.
Atatürk, Milli Mücadele boyunca Afganistan, Hindistan, Mısır, Suriye, Irak vb
Müslüman ülkelerdeki bağımsızlıkçı hareketlerle ilişkilerini güçlendirdi, onlara
destek oldu. Afganistan'la ve Sovyet Rusya'yla antlaşmalar imzaladı. Bu
ülkelerin elçilerini kabul etti, oralara elçiler gönderdi.
Misak-ı Milli'de sadece Türkiye'nin bağımsızlığına yer vermedi, aynı zamanda
Arap halklarının da kendi kaderlerini kendilerinin (oylarıyla) belirlemelerini
istedi.