Atatürk, Milli Mücadele'nin başlarında, Suriye Müslümanlarının lideri Emir
Faysal'la bazı görüşmeler yaptı. Emir Faysal, Atatürk'le işbirliği konusunu
görüşmek için Binbaşı Bedi ve Sait Haydar beyleri gizlice Ankara'ya gönderdi.
Atatürk, 9 Mayıs 1920'de TBMM gizli oturumundaki konuşmasında Emir Faysal'la bir
antlaşma yapıldığını, ancak imzalanmadığını söyleyecekti.
24 Nisan 1920'de TBMM gizli oturumunda yaptığı konuşmada ise Emir Faysal'la
ilişkilerini anlattı. Atatürk konuşmasında, Müslümanların dayanışmasına verdiği
önemden ve I. Dünya Savaşı sırasındaki Arap ihanetinden söz etti. Arapların
Osmanlı'dan ayrılırken İngilizlerin ve Fransızların “eteklerine sarıldıklarını”,
fakat I. Dünya Savaşı sonrasında Irak'ta ve Suriye'de İngilizlerin ve
Fransızların, Arapları aşağılayan yönetim biçimini gördükten sonra, “pek büyük
bir hataya düştüklerini takdir ettiklerini” ve bir şekilde yeniden “Osmanlı
camiası içinde bulunmak istediklerini” belirtti. Özellikle Suriye'deki
Müslümanların bu amaçla gelip kendileriyle temas kurduklarını anlattı. O zor
koşullarda, Türkiye-Suriye dayanışmasını artırmak için olsa gerek, Türkiye'nin
ve Suriye'nin bağımsız olmaları halinde, “federatif veya konfederatif bir
birleşmenin mümkün olabileceğini” söyledi. Ancak konuşmasının devamında,
Suriye'nin Fransızları kovup bağımsız olma konusunda samimi olmadığını da
belirtti. Daha sonra Suriyeli Müslümanlar gibi Iraklı Müslümanlarla da iyi
ilişkiler kurduklarını ve onların da bağımsız olmalarını istediklerini söyledi.