İngiltere’ye hareket etmeden önce 4 Ekim 1918’de Binbaşı R. H. Scott’a Kahire’den gönderdiği ve 1928 yılında D.G Pearman’a Karaçi’den gönderdiği mektuplarda şu sözleri kullanıyordu: “Doğu’nun önemli ahengi (kardeşlik-birlik) daha da çabuklaştırılmazsa, herhangi iki Arap devletinin gönüllü olarak birleşmesi ancak birçok kuşaklar geçtikten sonra mümkün olacaktır. Şimdiki durumda bir Arap İmparatorluğu’na en çok yanaşan, İbn-i Suud’un ülkesidir.(Suudi Arabistan Krallığı). Onun bu icadı, kum üzerine kurulmuştur. Çölde istikrarlı hiçbir şey doğmayacaktır; esasen çöl, onun istibdadı gibi belki daha az liberal ama kanla yoğrulmuş yüzlercesini görmüştür; ama çökecektir…Acayip, küçük bir gruptuk, ama Ortadoğu’da tarihin seyrini değiştirdiğimizi sanıyorum. Güçlerin (devletler), Araplara, yaşamlarını sürdürmeye nasıl izin vereceklerini merak ediyorum?”…
Kaynaklar: Salahi R. Sonyel, Albay T.E Lawrence, Haşimi Araplarını Osmanlı İmparatorluğu’na Karşı Ayaklanmaları İçin Nasıl Aldattı, Belleten, sayı: 199, Ankara, 1987. Williy Bourgeois, (Çev. Nusret Kuruoğlu), Lawrence, İstanbul, 1967. Feridun Kandemir, Medine Müdafaası, İstanbul, 2007. Cevdet Küçük, Sykes-Picot, Dia, c.38, İstanbul, 2010.