Her şeyden önce, şu anki varsayım Türkiye’nin PKK’ya karşı bir savaş içinde olduğu yönünde. Aynı zamanda IŞİD ile de bir çatışma yaşıyor. Türk hükümetine göre saldırıları PKK’nın düzenlediği görülüyor ancak IŞİD de -geçtiğimiz yıl dört kez yaptığı gibi- saldırılar düzenleyebilir. PKK da birkaç ağır saldırı düzenledi, buna geçtiğimiz ay Ankara’da yapılan saldırı dâhil...

Yani genel olarak bakacak olursak, köklü bir politika değişikliği olacağını öngörmüyorum. Türk hükümeti PKK’yı tamamen mağlup edemez. PKK da tabii Türk hükümetini, herhangi bir siyasetini değiştirmesi yönünde zorlayamaz. Yani mevcut durumun devam edeceğini düşünüyorum...

Nereye ve hangi koşullarda müdahale ettiğine bağlı... Ancak böylesine bir şeyin pek de gidişata uygun bir hamle olduğunu düşünmüyorum. Çünkü tam da şu anda, en azından bazı Rus uçakların çekilmesiyle, PYD, cephe boyunca fazla bir harekette bulunmuyor... Türkiye’nin desteklediği Suriye direnişine yönelik mevcut ikmal yollarının PYD tarafından kesilmesi ihtimali yok. Türkiye açısından böyle bir riskin olmadığını düşünüyorum. PYD böyle bir hamle yapsaydı, Türkiye müdahale ederdi. Washington açısından da bu sorun olmazdı. Ancak, Türkler bütün güney sınırı boyunca -Rakka’nın kuzeyinde bulunan PYD güçleri dâhil- bütün PYD’ye karşı büyük çaplı bir saldırı başlatsalardı, Amerika Birleşik Devletleri endişelenirdi.

Saldırıyı yapan PKK ise, mesajın özü şudur; “siz tırmandırırsanız, biz de tırmandırırız...” Ve bu çok önemli çünkü PKK son dönemde bu kitlesel bombalarla Başkenti hedef aldı. Bu PKK için alışılmadık bir saldırı biçimidir, normalde Türk ordusunu hedef alırlar. Geçen ay Ankara’da Türk ordusuna saldırı düzenlemişlerdi. Ancak bu sefer -eğer PKK yaptıysa- halka(sivillere) saldırdılar. Türkiye’nin şu an karşı karşıya kaldığı büyük tehlike, PKK’nın turizm bölgelerine yönelecek olmasıdır...

Bunun Türkiye için yalnızca bir trajedi olduğunu düşünüyorum. PKK ile müzakereler yapma yönünde çabalar vardı ancak şimdiki durum -bir dereceye kadar- Haziran seçimlerindeki kötü sonuçlara dayanıyor. Ve Cumhurbaşkanı Erdoğan, PKK ile şiddeti tırmandırmanın kendisine yardımcı olabileceğine karar verdi. Kasım seçimlerinde de yardımcı olduğu ortaya çıktı. Ama sonuç olarak şimdi Türk toplumunun büyük bir bölümüyle büyük bir çatışma içerisindesin ve bu durum gerçekten daha da tırmanabilir, vaziyet son derece tehlikeli...

| Türk toplumunun bir bölümü derken, yalnızca Kürtleri mi kastediyorsunuz, yoksa buna Türkler de dâhil mi?

Yani kastettiğim aslında tüm Kürt toplumu değil. PKK, Kürt toplumunun yalnızca bir bölümünü temsil ediyor. Ama mesele şu; artık toplumun bu bölümüyle, merkezi hükümet arasında giderek tırmanan bir savaş var ve bu son derece kötü bir durum...

Çözüm müzakerelere dönmek ve Türk hükümetinin 2012 yılından itibaren devam ettirdiği yolda ilerlemektir...

Erdoğan için birincil hedef ömür boyu başkan olabilmektir. Bunu da yeni bir Anayasa ile başarabilir. Bu PKK ile yeni müzakereler yoluyla elde edilebilecekse, bunun gereğini yapacaktır... Ancak sürekli çatışma gerektiriyorsa, bu yolu izleyecektir...

Ooo kesinlikle, kesin... O harika bir siyasi taktisyen. Tabii ki yapabilir. Ama bunu istemesi lazım...

O kadar kötü bir dereceye geleceğini tahmin etmiyorum ama şu ana kadar şahit olduğunuz her şeyden çok daha kötü bir noktaya geleceğini düşünüyorum... PKK’nın patlak verdiği 1983 yılında bizzat şahit olduğum dönemden -o sıralar Türkiye’nin Güneydoğusundaydım- günümüze kadar yaşananların çok çok ötesinde kötü şeyler olacak ama hayır, iç savaş olmayacak...

Bunu daha önceden de gördük. Buna Gürcistan’da şahit oldum, Ukrayna’da şahit oldum. Öncelikle, silahlı kuvvetlerinden ne kadarının çekileceğini ve bunun ne ölçüde olacağını bekleyip görmek lazım... Esad’ın müzakerelerde daha esnek olabilmesi için baskı oluşturmak amacıyla yapılmış bir taktiksel hareket midir? Yoksa kalıcı bir geri çekilme mi söz konusu? Bunun taktiksel bir geri çekilme olduğundan şüpheleniyorum. Bazı askerler, en azından 800 ila 1000 arası askeri Suriye’de kalmaya devam edecek.

2008-2010 yılları arası Ankara Büyükelçiliği yapan James Jeffrey, Türkiye’deki görevine başlamadan hemen önce, 5 Kasım 2007 tarihinde dönemin ABD Başkanı Bush ile dönemin Başbakanı Erdoğan arasında gerçekleşen Oval Ofis görüşmesi ve mutabakatının şekillendirilmesinde önemli katkılarda bulundu. Bu görüşmenin ardından oluşturulan yapılanmada en üst düzey sivil Amerikalı yetkili olarak doğrudan ABD Başkanı’na bağlı çalıştı. Jeffrey, Wikileaks belgelerinde de, Türk generalleri hakkında Washington’a gönderdiği gizli kriptolarıyla adından söz ettirmişti. Jeffrey, 12 Kasım 2015 tarihli Aydınlık’ta, “Bu askeri yetkililere karşı gerçek delillerin kullanılmadığının ve bu suçlamaların merkezinde amatörce tahrif edilmiş sahte belgelerin olduğunun son derece farkındaydık” ifadelerini kullanmıştı. 2010-2012 yıllarında ABD’nin Bağdat Büyükelçisi oldu. Eski ABD Başkanı George Bush’un Ulusal Güvenlik Danışmanı’ydı. Türkiye, Irak ve İran uzmanı olarak bilinen ve Ankara’ya dört kez tayin olan Jeffrey, Türkiye’yi çok yakından tanıyan bir diplomat. Türkiye’de Büyükelçi olmadan önce 80’li yıllarda Adana ve Ankara’da askeri-siyasi müsteşar olarak görev yaptı. Jeffrey, 1985-1987 yılları arasında Adana Konsolosluğu yaptı. Jeffrey, 1 Ağustos 2007 tarihinde de Başkan Bush tarafından Ulusal Güvenlik Konseyi Danışman Yardımcılığı’na getirilmişti.

(Aydınlık)