Kur’an “Vay onlara haline!” demeye ilk “dindarlık tezahürü sergileyenlerden” başladığını, çünkü bütün otoritelere göre Maun Suresi ile vahyin ikinci yılında cevap verdiğini dile getiren Eliaçık hoca, " Tamamı bir anda nazil olmuştur. Sure, bütünüyle, o günkü Mekke’ye egemen “Yeda Ebu Leheb”e yöneliyor. Yani Ebu Leheb’in başını çektiği 7-8 tefeci bezirgandan oluşan “çetenin” elebaşlarından olan Ebu Cehil’i hedef alıyor. Çünkü bunlar da kendilerince bir dindarlık tezahürü içindeydiler. Dahası büyük müfessir Ebu Muslim İsfehani’ye göre Ebu Cehil namaz kılmaktaydı. Ebu Cehil’in namazı (salâtı) şöyleydi: Kabe’ye gelip saygıyla duruyor (kıyam), övücü sözler söylüyor (kıraat), eğiliyor (ruku) ve yere kapanıyordu (secde)… Hz. Peygamber’in, bunu, putları inkar ederek ve yalnızca Allah için yaptığını görünce çılgına döndü. Onu engellemeye kalktı (Alak; 96/9-10). İşte Maun suresi onu ve tarih boyunca onun gibi olanları/olacakları deşifre ediyor" dedi.
MÜSLÜMAN GÜÇLÜ OLACAKMIŞ...
Eliaçık hoca, " Yani Kur’an “Vay haline” demeye “Namazlı Ebu Cehiller”den başlıyor… Ve (bugün için) demek istiyor ki: Komşusu açken tok yatanların, insanlar açlık sınırındayken villâ üstüne villâ alanların, sokaklar dilenci, öksüz, yoksul, garip, gureba doluyken bu villâlarda sabahlara dek yünlü seccadelerde namaz kılanların vay haline! Mazlumun ahı arşı alaya yükselirken, yoksulun açlığı yeri delerken, öksüzün ağlaması arşı çatlatırken sadece kıldıkları namazlara güvenerek cennetin kapısına koşanların vay haline! Onlar işin gösterişindedirler. Kıldıkları namazda, yaptıkları duada hayır yoktur. Kürsülerden nutuk atmaya bayılırlar. Mükellef sofralarda tıka basa doyup “elhamdülillah” çektikten sonra, “Mübarek sahabe efendilerimiz açlıktan karnına taş bağlardı” diye ağlamaklı ağlamaklı konuşurlar. Kandil gecelerinde, gülyağı kokuları arasında sahabe hayatı anlatırlar. “Sünnettir inşallah” diye tabağın kenarında hiçbir şey bırakmadan yedikçe yerler ama tabağın içindekini başkasıyla bölüşmeyi hiç düşünmezler. Her yemekten sonra “huril-ıyn” duaları ederler; ev üstüne ev, eş üstüne eş isterler. Nedense her şeye kendilerini lâyık görürler. Kendileri dururken başkası akıllarından bile geçmez. Allah güzel ve zengin nimetlerini nedense hep onlar üzerinde görmekten hoşlanır. Bunlar hem namaz kılarlar, dindar görünürler, hem de bir kapitalistten daha beter mal, mülk ve para düşkünüdürler. En küçük yardımları yapmakta bile pintilikte üzerlerine yoktur. Barlarda, pavyonlarda para harcayamazlar ama saray yavrusundan evlere milyarlar dökerler. Hırslarını maldan mülkten, gösterişten, güçlü görünmekten çıkarırlar. Bir şeyi vermek onlardan kerpetenle etlerini koparmak gibi gelir. Dıştan namazlı niyazlı içten zavallı bir dindarlık… Dışı Müslüman içi kapitalist bir ehli-namazlık… Bu halleriyle Allah’a değil güce ve güçlüye taparlar. Kendinden güçlü olana köle, kendinden zayıfa karşı da Firavun kesilirler. Boyuna, Allah’ın kendine özel olarak verdiğini sandığı zenginliğine “elhamdülillâh” çekip burnunun ucundaki açı, yoksulu bir türlü göremezler. Yoksulluk, ezilen, emek vs. lâflarını duyunca “solculuk” yapıldığını zannederler. “Müslüman güçlü olacak, her şeyin en iyisini giyecek, en iyi yerlerde oturacak” deyip dururlar. “Ben Müslümanın zengin olanını severim” diye de kafasına uygun hadis uydururlar. Vay bunların haline!" diye konuştu.
yuzdeyuzhaber
Son Güncelleme: 16.09.2014 13:37
Dikkat!
Yorum yapabilmek için üye girşi yapmanız gerekmektedir. Üye değilseniz hemen üye olun.
Üye Girişi Üye Ol
Hocamın yorumlarına bayılıyorum . Islam Dininin gerçeklerini dile getiriyor. Islamın uhunu ortaya koyuyor. Görüntü Müslümanlığı ile takva olmayacağını vurguluyor. Halbuki Allah 'ın bizden istediği görüntü değil takvadır. I
Mükemmel anlatim günümüzu yansitmis
Yeni. Turkiyelinin vay haline