İslam’ın ortaya çıktığı ilk dönemlerde Ebu Cehil, Ebu Leheb, Ebu Süfyan gibi kişilerin Hz. Muhammed’in getirdiği esaslara değil de var olan zenginler kulübünün dağıtılarak, zenginliklerinin ellerinden alınacağı korkusu ile inanmamakta ısrar ettiklerini belirten ve bu konu üzerinde defalarca durmak gerektiğini kaydeden Eliaçık hoca, " Cahiliye döneminde İslam düşmanlarının yaptığı ibadetlerle Müslümanların yaptığı ibadetler arasında ritüel olarak pek fark yoktur. Hatta Bedir savaşında iki taraftan da namaz kılanlar var. İnanç ve ibadet bakımından şu andakinden farkı yok. O yüzden hiçbir zengin şu ibadeti yapın, bu ibadeti yapın denmesine canını verecek düzeyde karşı çıkmaz. Kılıcın altında Ebu Cehil gibi can vermez. Zenginleri ilgilendiren malları, mülkleri ve kurdukları hegemonyadır. Eğer bu hegemonyaya yönelik laf edilmişse gözleriyle devirecekmiş gibi bakarlar. Nitekim Ebu Cehil bu durumu ele veriyor. Bir ara karar veriyor “ya aslında fena olmaz diyor bizim içimizden de bir peygamber çıkmış olur, biz kazandıktan sonra, hegemonyamız devam ettikten sonra ne fark eder ki. Bir gideyim şununla son kez bir konuşayım” diyor. “Senin dinine geçersem bana ne var diyor?” Peygamberimize. Peygamberimiz de o an orada bulunan Bilal-i Habeşi’yi göstererek:” Şu siyah derili adama ne varsa sana da o var” diyor.  Ebu Cehil de “Lanet olsun böyle dine” deyip çekip gidiyor. Eşitliğe yanaşmıyorlar. Servetlerimiz elimizden gidecek diye korkuyorlar. Aynı şekilde Medine’de de münafıklar ortaya çıkıyor. Çünkü bu iş yine münafıklıkla ilgilidir. İnfak edeceğini söylediği halde infak etmeyen münafıktır. Hani Allah yolunda malını da canını da koymuştun hani teslim olmuştun? Hani kenz yapmayacaktın? Hani her şeyin sahibi Allah’tı?" dedi.