Yer ‘Allah’ın evi’ dedikleri cami, gün, ‘mübarek gün’ dedikleri Cuma, yapılan iş, ‘İslam’ın temel ibadeti bildikleri namaz.

Katliamı yapanlar kim? O camidekilerin mezhebinden olmayan ‘Müslüman’ katiller.

Siyaset ve saltanat dinciliğinin cami, ibadet, insan anlayışı işte budur. Eğer ‘öteki’ belledikleri kişi namaz kılmıyorsa, vuruşunu oradan yapar. Şöyle döktürüverir kin ve itham kusmuğunu: “Namaz dinin direğidir, namazı olmayanın dini olmaz. Namazı kılsın da öteki günahları da işlesin. Yeter ki namazı tam olsun.”

Eğer ‘öteki’, namazlı niyazlı ise bu defa şeytanî zehirini şöyle kusar: “Siz bakmayın onun na-maz kıldığına! Şeytandan çok ibadet eden olmasın, sonunda lanetlendi. Fikirleri ve tavırlarıy-la Müslümanlara (yani kendilerine) zarar veren bir adam namaz kılsa ne, kılmasa ne! Ebu Ce-hil de namaz kılıyordu. Bunlar münafık. Hepsi katledilmeli.

Ve bakıyorsunuz Suriye’de, Pakistan’da, Yemen’de camiler bombalanıp taranıyor; onlarca, yüzlerce insan katlediliyor. Hiçbir istilacı gayrimüslim ordu bu cami katliamlarını yapmadı.

Saltanat dinciliğine göre bu katliamlar birer cihat. Hem de birinci sınıf cihat.

Aynı katliamcı saltanat dincilerinin Türkiye içi uzantıları, Sivas’ta gün ortasında 35 insanı benzin döküp diri diri yakarken, cihat naraları atıp ‘Allahu Ekber’ diye bağırmıyorlar mıydı? Allahu Ekber’i, sadizmlerinin cinayet marşına döndürüverdiler.

Bu cinayet şebekelerinin siyasal avukatları, katliamları için en verimli arena olarak seçtikleri camilere, istilacı düşmanlara karşı verilen savaşın zorlamasıyla, askerî erzak ve malzeme depolayan cumhuriyet güçleri aleyhine ‘Camileri ahıra çevirdiler” diyerek itham ve saldırı kampanyaları açan namussuzların ta kendileridir.

Bu ümmet ve bu millet bütün bunları yıllar ve yıllardır görüp de hâlâ ibret almıyorsa, Allah bu milletin belasını vermez de ne yapar!"
(YURT)