Kûfe ve Basra’da okuyup yetişti. İlk felsefi derslerini, akılcılık ekolü olarak bilinen Mûtezile düşünürlerinden aldı. Gençliğinin son yıllarında Bağdat’a göçtü ve hayatının geri kalan kısmını bu kentte geçirdi. İslam tarihinin filozof-kralı olarak bilinen ve Eski Yunan metinlerini tercüme ettirerek Batı’da rönesansın yolunu açan Abbasî halifesi Me’mûn (ölm. 218/833 ), hicrî 215 yılında kurduğu ünlü Beytül Hikme’nin önemli hocaları arasına Kindî’yi de katmıştır.

Akılcı ekol Mûtezile’yi koruyup kollayan Abbasî halifeleri dönemi bitip Sünnî nakilciliği resmileştiren Mütevekkil Alellah başa geçince, Kindî de itibardan düşmüş ve hayatının son yıllarını yalnızlık ve itilmişlik içinde geçirmiştir. Mütevekkil onun kütüphanesine el koydurdu ve bu ölümsüz filozofu ağır işkencelerinden geçirtti. Kindî, kendisine ve kendisi gibi düşüne akılcı bilgin ve filozoflara kötülük eden dinci saltanat ve çıkar çevrelerini tarihte ilk kez ‘din tüccarı, akıl düşmanı’ diye niteleyen kişidir. Günümüzden tam 1150 yıl önce.

Demek ki, ‘din tüccarı, din aktörü, din simsarı’ gibi dincilikten canı yananların kullandıkları tabirler, öyle Cumhuriyetçi-Atatürkçü ekiplerin kin ve nefret ürünü sloganları değildir. Bu tabirler, İslam düşüncesinin doruklarına oturmuş mümin-muvahhit-mütefekkir benliklerin tarihe armağan ettikleri devrim niteliğinde tespitlerdir.

Kindî’ye göre, dincilerin en büyük kötülüğü aklın işletilmesinin disiplini olan felsefeye ve onu temsil edenleredir. Şöyle diyor Kindî: “Bunların hayvanî nefislerinde yer eden haset kiri ve düşünce ufuklarını kapatan karanlık, gerçeğin nurunu görmelerini engellemiştir. Saldırgan zalim düşman durumunda olan bunlar, haksız yere işgal ettikleri kürsüleri korumak için, elde edemedikleri ve çok uzağında bulundukları insanî erdemlere sahip olanları aşağılarlar. Amaçları başa geçmek ve din tüccarlığı yapmaktır. Oysa kendileri dinden yoksundur. Çünkü bir şeyin ticaretini yapan onu satar, sattığı ise artık kendisinin değildir. Kim din tacirliği yaparsa onun dini yoktur. Varlığın hakikatinin bilgisini yani felsefeyi temsil edenlere karşı çıkan ve onu küfür sayanın da dinle bir ilişkisinin kalmaması gerekir.” (bk. Mahmut Kaya, Felsefe Metinleri, 10)

Demek ki, Kindî’ye göre, saltanat dincileri, ‘din tüccarı, insanlık ve akıl düşmanı, zalim, aklî dengeleri bozuk’ mahlûklardır. Bunların gerçekte dinleri de yoktur. Benim ifadelerimle verelim:

Saltanat dincilerinin Kur’an’ın anlattığı anlamda ne dinleri vardır ne de Allahları."