ÜLKENİN KADERİ HAYSİYETSİZLERİN ELİNE DÜŞTÜ!
Gülen şöyle dedi:
"Yeryüzünün umumî bunalımlarına inzimam eden içteki krizler karşısında ızdırapla inleyen Sultan 3. Mustafa şöyle demiştir:
Yıkılıpdur bu cihan sanma ki bizde düzele
Devleti çarh-ı denî verdi kamu müptezele
Şimdi ebvâb-ı saadette gezen hep hezele
İşimiz kaldı heman merhamet-i lemyezele!..”
(Bütün cihan yıkılırken, bizim ülkemizin düzeleceğini mi zannediyorsun? Ne yazık ki, talihsizlikler çarkı, ülkenin kaderini haysiyetsizlerin ellerine düşürdü. Baksana, milletin bel bağladığı ve hak aradığı dairelerin kapılarında bile şaklabanlar gezmekte. Hal böyle olunca, kalmış kurtuluş ümidimiz sadece Rahmeti Sonsuz’un merhametine!..)
YALANLAR DOĞRU GÖRÜLÜYOR
- Şair Eşref de demiştir ki:
Bozulmuştur düzelmez gelse de Mehdî
Bu mülkün emr-i ıslahı Cenâb-ı Hakk’a kalmıştır.
Yalanlar doğru görülüyor. Eğrilere, insanlar “eğri” diyemiyor. “Eğri dediğim zaman önüm kesilir. Bu adamlara azıcık başkaldırsam, defterlerime el konulur. Servetim yeniden gözden geçirilir. Mali bir kısım haklı olmayan mükellefiyetlere maruz bırakılırım!..” düşüncesi elleri kolları bağlıyor.
KİME DEDİKSE SADIK, O DA ÇIKTI MÜNAFIK
- Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki, bir arkadaşımın biraz bedbinlik (karamsarlık) içeren şu sözleri günümüzün resmini aksettirmesi açısından çok şahane: “Cihanda bulamadım bir yâr-ı sâdık / Kime sâdık dedimse çıktı münafık!” Bu sözü biraz nikbinlik (iyimserlik) ile hakikatbinlik arasında bir noktaya çekerek şöyle değiştirdim: “İnsan her zaman arar durur bir yâr-ı sâdık / Bazen de sâdık dedikleri çıkar münafık!”