Bir örnek var, Aziz Yıldırım ve arkadaşlarının tutuklu yargılanmaları...

Fenerbahçe Camiası, en büyüğünden en küçüğüne kadar eşi görülmemiş bir dayanışma örneği gösterdi.

O kadar yürüyüş, gösteri içinde bir aykırı ses çıkmadı.

* * *

Geçenlerde bunu tartıştık, ikimiz de yaşı yarım asırlık Fenerbahçeli ve de Divan Kurulu Üyesi...

Nasıl oldu bu iş?

Takımın teknik patronu ile kaptanı birbirlerine girmişlerse bundan daha iyisi mümkün mü?

* * *

Bahanelere bakın!

Koşmuyor, kovalamıyor, duruyor!

Peki o golleri kim atıyor?

Koşup kovalamayan, neredeyse sahanın ortasına sandalye koyup oturuyor denilen Alex değil mi?

Laf!

Acaba Brezilya’da kurtla kuzu hikayesini çocuklara anlatırlar mı?

* * *

Maçlardan sonra oyuncular yorumlanırken sıra Alex’e gelir, çok yorumcu “O başka!” deyip geçer.

* * *

Alex, Fenerbahçe için kelimenin tam anlamıyla yarın için bir efsanedir. Onun oyunculuğu, golleri, gol attıran paslarıyla efsaneliktir. Kuşaktan kuşağa kim bilir ne de abartılarak anlatılacaktır.

Buna değer!

* * *

Siz hiç bir kulübün başkanının maç arasında eline mikrofonu alıp, seyircileri uyardığını duydunuz mu?

Efsaneyi şimdiden duyun!

Aziz Yıldırım, “Alex nerede?” diye bağıran kadın seyircileri uyarmıştır.

Bunlar, Dünya Futbol Tarihi’ne geçecek renkli görüntülerdir.

* * *

Buraya kadar itirazı olan çok değildir herhalde...

Ama Alex ne olursa olsun yazılı olmayan kurallara da uyacak ve teknik direktör için “Beni kıskanıyor!” demeyecektir.

Hiç kimse, hiçbir oyuncu, hiçbir kaptan, hiçbir “hoca” Fenerbahçe’nin üzerinde değildir.

Aslında bu dediklerimizin hemen hepsi boş laf!

* * *

Her başarı sırasında, her iyi giden işten sonra kavga çıkarmak bizim huyumuz değil midir?

Bu saatten sonra Alex’in Fenerbahçe’ye faydası olacağını sanmıyoruz.

Bu iş bitmiştir.

Hafızalarda kalan anılardır, Alex’in golleridir, efendiliğidir, kaptanlığıdır, babalarının attığı her golden sonra locada havaya fırlayan eşi ve çocuklarıdır...

İnşallah dediklerimiz yanlış çıkar.

Aslında önemli olan ondan sonrasıdır.

Sırada kim var?