Siz hiç sevdiniz mi?
Hayır, aşık oldunuz mu diye sormuyorum..
Sevdiniz mi diyorum.
Aşk ile sevgi aynı şey mi?
Hadi canım siz de, olur mu hiç öyle?
Tabiî ki aşk bir geçici heves, günümüzde ise anlamından bahsetmeye bile değmez.
Sevgi mi?
O varoluşumuzdur işte.
Özümüzdür, bizi var eden yaratıcının var etme gerekçesidir.
Dünyaya gelip de kısa-uzun, iyi-kötü bir yaşam şansına sahip olmamıza yol açan en temel nedendir.
Nihayetinde sevgidir…
Sevmektir birilerini, bir çiçeği, bir kediyi ya da köpeği ya da canınızın istediği herhangi bir şeyi.
Ama gerçekten sevdiniz mi hiç?
Mesela sınır tanımaksızın.
Mesela sonsuzluğu belleğinizde canlandıramadığınız gibi, içinizdeki sevginin de alabildiğine uzayıp gittiğini söylediniz mi yüreğinizde, size sevginizin büyüklüğünü soranlara.
Her durumda ve her şartta gösterebildiniz mi hoşgörünüzü örneğin ona?
Gösterir miydiniz veya?
En masum, en temiz, bir su kadar saf, berrak, çıkarsız, karşılıksız bırakabilir miydiniz kendinizi ona?
Geceler boyunca bekler miydiniz teninize, elinize, sesinize, gözlerinize muhtac olduğunda baş ucunda?
Peki ya uykunuzdan vazgeçebilir miydiniz günlerce, haftalarca, aylarca?
Hatta kocaman adam olduğunuzda, adım atacak haliniz kalmadığında…
Sadece varlığını düşündüğünüzde bile içinizin ısındığı oldu mu hiç?
Kokusuna, adeta canınıza can katan sıcaklığına tüm hayatınız boyunca hayır diyemeyeceğiniz kadar istediniz mi bir başkasını yanınızda?
Böylesine sevdiniz mi gerçekten birisini, birilerini?
Sevebilir misiniz yada?
Uğruna bin bir çileye meydan okur musunuz seviyorum diye?
Kırıldığınızda yüreğiniz her şeye rağmen dolar mı şefkatle ve bir minicik tebessümle değişir misiniz öfkenizi?
Örneğin yaşamınız boyunca her şeyin en iyisini bırakabilir misiniz ona?
Soyutlayabilir misiniz kendinizi yaşamdan sevdiğiniz uğruna?
Yemeğin en lezzetlisini, meyvenin en güzelini, ekmeğin kızarmış yerini, giysilerin en yenisini, hayatın tüm güzelliklerini verebilir misiniz ona sadece mutluluğuna şahit olmak adına.
Onun mutluluğu, mutluluğunuz olur mu söyleyin Allah aşkına?
Ve arkasına baktığında olur musunuz karşısında ya da arkanıza baktığınızda ilk kim olur karşınızda?
İnsanlar melekler arar durur bu dünya da.
Kanatları vardır, etraflarına ışık saçıyorlardır!
Belki bunlarda vardır ama gerçek melekler hemen yanıbaşımızdadır.
Canımızdan candır, yaşamımızın eşdeğeri olmayan parçalarıdır.
Onlar yaratıcının, isimlerinden birini, Rahim’i yaşam teknesine verecek kadar değerli kıldıklarıdır.
Cennet sınırsız ve karşılıksız sevgiyi taşıdıkları için bu yeryüzü meleklerinin ayakları altındadır.
Seni özledim anne…
Seviyorum tüm kalbimle…
Ve tüm meleklere!
Dikkat!
Yorum yapabilmek için üye girşi yapmanız gerekmektedir. Üye değilseniz hemen üye olun.
nese armutcu 2011-05-08 18:06:16
biz anlayan dinleyen,derdimizi paylaşan,her zaman yanımızda olan değerli annelerimizin değerini hiç bir şeyle ölçülmez.yazınız herşeyi anlatmış.duygularınızı yazıya dökmüşsünüz.ellerinize sağlık.anneler kanatsız bir melek.onsuz bi hayat düşünemeyiz.yeterki kıymetini bilelim....
annelerimizin ellerini saygıyla ve sonsuz sevgiyle öpüyorum.iyiki varsınız.
Serap Eylemer 2011-05-14 20:08:45
Ben size kısa bir şiirimi yazmak istiyorum;
ANNE
Annelik bu olsa gerek
Korumak, kollamak
Kaç yaşına gelirse gelsin
Çocuklarına destek olmak
Emeğini hiç esirgemeden
Sonsuz sevgisini sunmak.
YAZNINIZI ÇOOK GÜZEL VE ANLAMLI.
ANNE SEVGİSİ KADAR BÜYÜK VE DEĞERLİ BİR SEVGİ YERYÜZÜNDE BULUNDUĞUNA İNANMIYORUMM.
TÜM ANNELER MELEKTİRR.