İşte 'Arda Turan acınacak durumda' başlıklı o yazı:

Yanlış anımsamıyorsam 2006 yılı Mayıs ayının son haftasıydı. Galatasaray Çek Cumhuriyeti takımlarından Mlada Boleslav ile Şampiyonlar Ligi Ön Eleme Maçı için Prag'a hareket edecekti. Atatürk Havaalanı'nda uçağın kalkmasını bekliyorduk. Arda Turan kiralık oynadığı Manisaspor'dan dönmüş henüz 18 yaşında Galatasaray formasını uzun süre giyeceğinin ip uçlarını veriyordu.

Birden gazetecilerin aklına bir fikir geldi. En genç Galatasaraylı ile en baba Galatasaraylı biraraya getirilip haber yapılacaktı. Havaalanındaki bekleme salonunda Coşkun Özarı ile Arda Turan biraraya getirildi ve flaşlar patladı. Arda Turan'ı ilk kez o gün tanıdım. Gözlerine baktığınızda yanakları kızarıyordu. Bir daha da hiç karşı karşıya gelmedik.
Benim ilk gençliğimde futbolcular adamdan sayılmazdı. Hatta futbolculara kız bile verilmezdi. Futbol haylazların, işsiz güçsüzlerin uğraşıydı. Bu nedenle kandi adıma davranabilecek yaşa gelinceye değin futbolu hep kaçak oynadım. Futbolcu biraz palazlandığı zaman kültürel altyapı yetersizliği yüzünden çabuk şımarır, burnundan kıl aldırmazdı. Bu nedenle alçakgönüllü, saygılı futbolculara hep hayranlık duymuşumdur.

Arda'nın o gün havaalanındaki duruşu da bana son derece sempatik gelmişti. Hepimizi çok seven hatta sayan Coşkun Özarı'nın yanına yanaştım. "Hocam çok saygılı bir çocok, inşallah bozolmaz". Şu anda aramızda olmayan, bir futbol adamı olarak her zaman saygı duyduğum Coşkun Özarı'nın tarihsel yanıtını ilk kez sizlerle paylaşıyorum: "Metin, ben ömrüm boyunca neler gördüm. Bu masum dediğin çocuk biraz parayı görüp biraz da pohpohlanınca bir canavar olup karşımıza çıkar".
***
Bunun üzerine birşeyler yazmak yazının tadını kaçırır. Ancak şu kadarını söylemeliyim ki, Arda Turan'ı bir canavar haline getiren spor gazetecilerinin ta kendisidir. Bizim zamanımızda mahalle arasında oynayan her genç Arda'dan daha iyi futbolcuydu. Ama dedim ya futbol işten sayılmıyordu. Bu bağlam'da Arda'nın yaptığı her hareketi göklere çıkartan yeni yetme futboldan anlamayan gazeteciler bu günlerin de hazırlayıcısı oldu. Türkiye'nin reklamı olsun diye bonservis bedelini Türk Hava Yolları'nın ödeyerek Barcelona'ya transfer edildiği söylenen Arda bir dakikada Cumhurbaşkanı'na ulaşabiliyorsa bu yaptığı az bile. Cehalet giyim kuşamından tutunda hal ve tavırlarından akan Arda'nın egosu bu denli şişirilirse bunları normal karşılamak gerekir. Ben en son söyleyeceğimi ilk başta söylemiştim. Arda'nın ağabeylerinden birine yıllar önce "topa vurmakla adam olunmaz" demiştim. Arda top oyunculuğunu bıraktığı zaman ne adamlık ne de oyunculukta zerafet bırakacak.
Tekrar Arda'yı zavallı durumuna düşüren saldırıya dönersek, üzerine saldırılacak, küfür ve hakaret edilecek en son gazeteci Bilal Meşe'dir. Bilal'i 35 yıldır tanırım. Kendisiyle defalarca seyahat ettik. O kadar efendidir ki, yaşı benden büyük olduğu halde bana "Ağabey" der. Eğer bir basın emekçisi arıyorsanız bu Bilal Meşe'nin ta kendisidir. Başkaları gibi gökten zembille indirilip yalılar, villalar edinmedi. 40 yıldan fazladır ekmeğinin peşinde olan bir emekçidir Bilal.
Barcelona Arda Turan'ın biletini evetçi kampanyaya destek verdiği gün kesti. Kendisi Avrupa'nın en siyasal takımlarından birisi olduğu halde Barcelonalı yöneticiler Arda'nın sporcu olarak "oy sandığı" olmasını kabullenemediler. Bu durumda Arda'ya ilk destek "evetçi" Ağabey'i Rıdvan Dilmen'den geldi. Rıdvan'ın "gazetecinin milli takım uçağında ne işi var?" gibi bilgiden yoksun yaklaşımını geçiniz. Futbolcu olarak karşılaştırdığımızda Arda, Rıdvan'ın kesip attığı tırnağı bile olamaz. Ancak evette birleşen bu iki insan ne yazık ki çabaladıkça batıyorlar... Bugün taptıkları güç bir gün çaptan düşecektir. O gün bataklıktan kurtulmak isterlerse ben de hayatta olursam ilk eli ben uzatırım, bundan ikisinin de kuşkusu olmasın...