İşte hocamızın kısa bir süre önce yine Osmanlıcılık propagandasına yönelik yaptığı o çarpıcı açıklamalar:

" Mondros Mütakeresi'ne göre işgal kuvvetleri gerekli görmesi halinde Türkiye'nin herhangi bir yerini işgal edeceklerdi. Nihayet gerekli gördüler ve İstanbul'u işgal ettiler. Padişah o gün sarayda. Pencereden dışarı bakıyor. İşgal kuvvetlerinin donanmasına ait gemilerin topları neredeyse sarayın penceresinden içeri giriyor. Koca altı buçu asırlık imparatorluğun geldiği yer ora... Tam o sırada bir heyet gidiyor Padişah Vahdettin'e. Bu heyetin içinde Osmanlı ordusunun en büyük subaylarından bazıları var. Mesela Orgeneral Rauf Orbay. İlmiyeden çok büyük adamlar var, tasavvufi büyük adamlar var. Vehbi efendi var. Vehfi efendi müfessir. Bir Kur'an tefsirinin sahibi, sonra Adliye vekilliği yaptı ve daha benzeri birkaç kişi var. Padişah ile özellikle konuşacak 3 kişi seçmişler. Rauf Orbay, Vehbi Efendi ve Abdulaziz Mecid Efendi... Diyorlar ki 'Padişahımız, Efendimiz durum ortada. Ama siz bunlara bakmayın. Bunlar geldikleri gibi gidecekler. Millet azmetmiştir, karar vermiştir, bu işgali kıracaktır ve sizi de işgal altında bir padişah olmaktan kurtacaktır müsterih olun.'
PADİŞAH: HAYAL Mİ GÖRÜYORSUNUZ...
Padişah gözlerini yumarak dinliyor heyeti sonra Rauf Orbay ile Vehbi Eefendi'ye dönerek diyor ki; " Paşa, Paşa bu zırhlıları görüyor musun? Bu adamların şakası yok. Bu adamlar isterse yarın Ankara'ya da çıkarlar. Anadolu'nun herhangi bir yerine de giderler. Onun için ağzınızdan çıkanı kulağınız duysun." Bu sözlerle paylayır onları bir güzel. Yani ne demek biz bu işgali kırarız, geldikleri gibi göndeririz siz ne diyorsunuz hayal mi görüyorsunuz demeye getiriyor.
Heyet tekrar söz alıyor, diyorlar ki; "Zatı şahaneleri endişe buyurmasın. Millet azmetmiştir, karar vermiştir bunu yapacaktır. Siz müsterih olun."
Bu sözlerle destek ve teselli vermeye çalışıyorlar.
PADİŞAH SİNİRLENİYOR VE...
Padişah sinirleniyor ve dönerek Rauf Orbay'a diyor ki, ' Paşa, Paşa sen ne diyorsun? Bu millet bir koyun sürüsüdür, bu sürüye bir çoban lazımdır ve o çoban da benim. Konuşma bitmiştir.Gakguk etmeyin, yok işgali kıracağız, yok bağımsız olacağız, yok millet azmetmiş, ne milleti, ne azmi, ne kırması diyor. Çekin gidin bırakın ben düşündüğümü yapacağım." 
Sonrasına ne yaptığını da biliyoruz zaten. Damat Ferit'i çağırıyor, bir İngiliz gemisi ayarlatıp, kaçıyor. İşte Kuvayi Milliye'nin eşkıya olduğu, haydut olduğu, katli vacip olduğu da bundan sonra tezgahlanıyor ve ona göre bir fetva çıkarıyor ve Kurtuluş mücadelesi verenlerle savaşmaya başlıyorlar.
Onlar işgalcilerle savaşıyor, bunlar da kurtuluş savaşını verenlerle.
VEHBİ EFENDİ: BU ADAM NEFSİNİN ESİRİ OLMUŞ...
Padişah adeta kovuyor bunları. Dışarı çıkıyorlar Vehbi Efendi diyor ki, "Arkadaşlar bu adam nefsinin esiri olmuş. Nefsine tapıyor bu adam. Kimseyi dünlemiyor. Yaşarsak bunun akıbetini ne olacağını göreceksiniz. Millet halaskarını yani kurtarıcısını bulacaktır."
Burada bir parantez açmak lazım. Bazı cehaletine veya kinine yenik düşmüş adamlar, Atatürk'ün kendisini millete kurtarıcı olarak dayattığını öne sürüyor. Halaskar'dır o kurtarıcının asıl karşılığı ve onu da o büyük insana bu millet vermiştir. İzmir İktisat Kongresi'nde Konyalı bir tüccar 'Halaskarımız size bir soru soracağım' diyor. Yani ona bu sıfatı bizzat halk veriyor. Bu sıfat kendisi için kullanıldığında da yüzü kızarmıştır ve bana böyle demeyin milletindir bu sıfatlar demiştir.
ATATÜRK: ALLAH BU MİLLETİN YARDIMCISI OLSUN...
Padişah'ın sözlerine gelecek olursak heyete aynı zamanda şunu da demeye getiriyor. "Siz bu milleti azmediyor deyip harekete geçirerek benim yerime mi oturtmaya kalkıyorsunuz?" Görüyor musunuz nelerden pireleniyor. Atatürk'e o sıkıntılı günlerde soruyorlar ne düşünüyorsun diye. 'Ne diyeyim diyor Allah bu milletin yardımcısı olsun.'
Çok şükür oldu da o tükenmişlikten bir Türkiye doğdu.
Bundan sonrasını varın siz düşünün."